Schenkingen
Schenking bij akteBij de bespreking van schenkingen komt de strijdvraag naar voren, wie van de twee het grootste genoegen aan een schenking beleeft: de schenker of de begiftigde? Zeker is, dat de schenker meer voldoening heeft naarmate de begiftigde zich met de gift opgetogener toont. In onze welvaartsmaatschappij worden dagelijks duizenden cadeautjes uitgedeeld, dus schenkingen gedaan: het aanbieden en accepteren van een sigaar of een sigaret, een drankje, het deponeren van geld in een collectebus,het geven van een verjaarscadeau.
Vanzelfsprekend heeft de wet voor dit soort 'gebaren' geen notariële akte voorgeschreven. Het zijn allemaal voor iedereen regelmatig terugkerende handelingen. Zij betreffen goederen die van hand tot hand gaan, geld of tastbare voorwerpen,die door overreiking van eigenaar wisselen.
Zodra een schenking andere zaken - bijvoorbeeld een huis - betreft, is wel een notariële akte vereist.
Dit is eveneens het geval, wanneer iemand zich uit vrijgevigheid verbindt om periodiek - bijvoorbeeld jaarlijks - een bepaald bedrag aan een instelling van liefdadigheid uit te keren.
Ook indien door de wet geen notariële akte is voorgeschreven, verdient die akte de voorkeur zodra het om een aanzienlijk belang gaat. Daarmee schept men tegenover de belastingdienst of anderen het bewijs, dat de schenking inderdaad heeft plaatsgevonden.
Ouders en kinderen
Ter besparing van successierecht (belasting over de erfenis) doen ouders vaakschenkingen aan hun kinderen. Samen mogen zij jaarlijks aan ieder kind ruim €4.556,- belastingvrij schenken. Dit bedrag wordt jaarlijks door de Minister van Financiën aangepast. Bovendien bestaat er een eenmalige vrijstelling van ruim €22.760,- voor kinderen tussen 18 en 35 jaar; op deze vrijstellingmoet echter in de schenkingsaangifte een beroep gedaan worden.
Naarmate het vermogen van de ouders groter is, levert een schenking aan hun kinderen meer besparing van successierecht op. Dit is een gevolg van het feit dat het percentage van het te betalen successierecht stijgt naarmate de erfenis groter is. Wordt de erfenis van de ouder als gevolg van de schenking verkleind dan is dus minder successierecht verschuldigd.
Het is duidelijk dat een ouder - hoe welkom successierechtbesparing ook moge zijn - niet te lichtvaardig of op te jeugdige leeftijd tot daadwerkelijke schenkingen zal overgaan. De ouders weten zelf immers ook niet wat hun te wachten staat. En nog steeds gelden de twee oude gezegden: 'Een moeder kan beter tien kinderen onderhouden dan tien kinderen één moeder' en 'Je moet je niet uitkleden voordat je naar bed gaat'.
Is het besparen van successierecht de enige drijfveer, dan kunnen de ouders hun toevlucht nemen tot het op papierschuldig erkennen uit hoofde van schenking. Daarbij verklaren zij bij wijze van schenking een bepaald bedrag aan hun kinderen schuldig te zijn en daarover een redelijke rente te zullen vergoeden. Het geld wordt niet meteen uitgekeerd;het kind krijgt in plaats daarvan een vordering op de ouder.
Het schuldig erkende bedrag is in principe pas opeisbaar bij het overlijden van de ouders. Voor het doen van een dergelijke schenking is een notariële akte noodzakelijk! Gelukkig maar, want hier liggen nogal wat voetangels en klemmen, waarvoor alleen een deskundige de verantwoordelijkheid op zich kan nemen. Vraag daarom op dit moeilijke(belastingtechnische) terrein van schenkingen eerst advies aan een notaris.